Image Alt

Destinations

ΝΗΣΟΣ ΠΑΡΟΣ

Διαβάζουμε από το Isolario του χαρτογράφου Antonio Millo: Η Πάρος είναι νησί από τα μεγαλύτερα που υπάρχουν στο Αιγαίο, με πολύ καλά λιμάνια και τρία κάστρα, την Παροικιά, την Άγουσα (Νάουσα) και τον Κέφαλο. Κάτω από την Παροικία έχει βάθος, άλλα αγκυροβόλησε και φύγε. Η Άγουσα είναι πολύ καλός τόπος και για χοντρά πλοία, έχει βάθος στο ακρωτήρι Άγιος Ιωάννης με τα πλωρίσια στη στεριά πάνω στη μύτη, με δυο μικρούς σκοπέλους στον ίδιο κόλπο για μικρά πλοία, που Λέγεται Αγία Καλή. Κάτω από την πόλη είναι ένας ξερός χείμαρρος που τρέχει ανάμεσα στην πόλη της Άγουσας. Κατόπιν, προς την τραμουντάνα, είναι πολλοί σκόπελοι, άλλα χωρίς σημασία. Κατόπιν το ακρωτήρι Σάντα Μαρία είναι καλός τόπος για κάθε πλοίο, κλειστός από κάθε μεριά έκτος από τον σιρόκο. Προς τον σιρόκο λεβάντε είναι το κάστρο Κέφαλος με τον σκόπελο Δριό και σχηματίζει καλό λιμάνι και μπορείς να σταθείς με τα πλωρίσια από τις δυο μεριές. Και προς τον γαρμπή είναι το νησί Αντίπαρος. Ανάμεσα σ' αυτό και την Πάρο δεν περνάς παρά μόνο με βάρκα. Από αυτό προς τον γαρμπή υπάρχουν σκόπελοι και το Δασκαλιό, στο όποιο ήταν το σχολείο των παιδιών. Το νησί της Πάρου βλέποντάς το από μακριά φαίνεται χιονισμένο από τα πολλά και ωραία μάρμαρα πού βρίσκονται σ' αυτό. Εδώ έχουν πολλά σιτηρά όσο σε κανένα άλλο νησί στο Αρχιπέλαγος. Και από αυτό προς τον λεβάντε είναι το νησί τής Νάξου μακριά μίλια 10. Ο γύρος τού νησιού αυτού είναι 60 μίλια. Η Αντίπαρος έχει περιφέρεια 10 μίλια και οι άλλοι σκόπελοι έχουν περιφέρεια 2 μίλια.

ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΣΑΡΟΙ ΠΟΥ ΕΔΡΑΣΑΝ ΣΤΟ ΝΗΣΙ

Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα - Πραγματοποίησε αρκετές επιθέσεις στο νησί με κύριο στόχο τις αιχμαλωσίες ντόπιων σκοπεύοντας να τους χρησιμοποιήσει ως κωπηλάτες στα πλοία του. Συνολικά το πλήθος των απειχθέντων από το νησί έφτανε τους 6000.

Ουγκό Ντε Κρεβελιέ - Διάσημος Γάλλος πειρατής και ιππότης της Μάλτας είχε ως αρχικό του ορμητήριό την Πάρο όταν έκανε την εμφάνιση του στο Αιγαίο γύρω στα 1664

Φραντσέσκο Μοροζίνι - Το 1645 το νησί λεηλατήθηκε από του άντρες του Φ.Morosini και διεπράχθησαν πολλές αγριότητες, τόσο στο νησί όσο και σε όλες τις Κυκλάδες.

Ουλούτζ Αλής - Καπουδάν πασάς(Αρχιναύαρχος τους Οθωμανικού στόλου) πραγματοποίησε πολλές επιδρομές στο νησί της Πάρου. Η πρώτη του καταγεγραμμενη επιδρομή στο νησί ήταν ένα χρόνο μετά την ναυμαχία της Ναυπάκτου τον Ιούλιο του 1572 όπου και το πυρπόλησε. Τα χρόνια που ακολούθησαν υπάρχουν καταγεγραμμένες επιθέσεις τόσο του ίδιου όσο και άλλων τουρκικών αρμάδων οι οποίοι προέβαιναν σε αιχμαλωσίες, λεηλασίες, επιτάξεις και συλλογή φόρων.

ΛΟΓΟΙ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

1. Εκποίηση Εμπορεύματος – Στην Πάρο συνηθιζόταν η μεταφορά ξυλείας, η οποία θεωρούταν ελαφρύ λάφυρο. Στο νησί μπορούσαν εύκολα να την πουλήσουν και επομένως να την εξαφανίσουν και να επωφεληθούν τα έσοδα.

2. Πρόσβαση – Λόγω των χαμηλών λόφων και του φυσικού αποκλεισμού από το πέλαγος, ιδίως του Λιμένα της Νάουσας, είχε σαν αποτέλεσμα τα νερά να παραμένουν ήρεμα και να καθίστε εύκολη η πρόσβαση σε αυτό.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Η Πάρος αποτέλεσε πειρατική βάση για κάθε εθνικότητας πειρατές. Τα πρώτα χρόνια αποτέλεσε βάση των μουσουλμάνων πειρατών, έπειτα των χριστιανών και προς το τέλος του 17ου αιώνα έγινε ένα από τα σημαντικότερα ορμητήρια των Λιβονέζων. Το νησί διέθεται πολλά αξιόλογα λιμάνια, με βασικότερο το Λιμάνι της Νάουσας στη βόρεια πλευρά. Από τις καταγραφές που υπάρχουν φαίνεται πως σαν ορμητήρια επιλέγονταν επίσης ο κόλπος του Δρυού και της Τρυπητής στα νοτιοανατολικά του νησιού αλλά και η νησίδα Δρυονήσι που βρίσκεται απέναντί τους.

Το νησί συνήθιζαν να το επισκέπτονται πρέσβεις, όπως ο πρέσβης της Γαλλίας  Mr. de Nointel, το 1673, με σκοπό συνήθως να κλείσουν συμφωνίες. Ακόμα χρησιμοποιούνταν ως πέρασμα για ενδιάμεση στάση ή ως εναλλακτική ρότα, για παράδειγμα σε περίπτωση που επιθυμούσαν να αποφύγουν τη συνάντηση με κάποιον εχθρικό στόλο. Το διάστημα 1570-1695 παρουσιάζονται οι γνωστότερες και μεγαλύτερης σημασίας πειρατικές επιθέσεις στο νησί. Τις χρονιές 1694-1695 γίνεται κέντρο εμπορίας λαφύρων και θέση ανάπαυσης των πειρατών από το 1674 έως και το 1682.
Υπάρχει καταγραφή σύμφωνα με την οποία παρά το γεγονός ότι τα νησιά του Αιγαίου υπέφεραν από τις ζημιές και καταστροφές, εξακολουθούσαν να είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν φόρο 36.000 τζεκίνια. Είναι καταγεγραμμένο επίσης ότι την εποχή του 1660 ξεκίνησαν οι αποψιλώσεις των δασών της Πάρου από τους Βενετούς, οι οποίοι προκάλεσαν σοβαρές οικολογικές καταστροφές στην περιοχή στην οποία κατά τους χειμερινούς μήνες κυρίως έβρισκαν καταφύγιο.

Νήσος Πάρος
16ος&17ος αιώνας

Η Χαρτογραφία του Σήμερα – Η Πάρος έχει σχήμα ελλειψοειδές μειούμενο προς Βορρά. Ο περίπλους της είναι 35 μίλια. Αποτελεί έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Οι ακτές του νησιού σχηματίζουν παραλίες (κυρίως στην ανατολική πλευρά του) και φυσικά λιμανάκια, ενώ άλλες είναι απότομες και βραχώδεις. Στη βόρεια πλευρά του σχηματίζεται ο μεγάλος κόλπος της Νάουσας, ένα φυσικό λιμάνι. Οι άλλοι δύο μεγάλοι κόλποι του νησιού βρίσκονται στα δυτικά (Παροικιά) και στα ανατολικά (Μάρμαρα). Τα κυριότερα ακρωτήρια της Πάρου είναι: ο Άγιος Φωκάς στον λιμένα της Παροικιάς όπου υπάρχει φάρος, ο Κόρακας στο βόρειο άκρο όπου υπάρχει ο παραδοσιακός πέτρινος φάρος χτισμένος το 1887, ο Τούρχος (ή Τούρκος), ανατολικά του προηγουμένου, η Αγριά στο βορειοανατολικό άκρο, ακριβώς απέναντι της Νάξου, η Σταφίδα, η Βίγλα, και ο Πύργος ή Πυργάκι ανατολικά-νοτιοανατολικά, και ο Μαύρος κάβος στο νοτιότερο άκρο του νησιού.

Η Πάρος περιβάλλεται από πολυάριθμες νησίδες και σκοπέλους, όπως οι επικίνδυνες Πόρτες Πάρου, ο Άγιος Σπυρίδωνας, το Δροσονήσι, το Μακρονήσι, η Γλαροπόδα, το Πατερονήσι, το Φίτζι και το Εβραιόκαστρο (ή Βριόκαστρο).
Κυριότεροι λιμένες της Πάρου είναι: της Παροικιάς, της Νάουσας (αρχαία Αργούσα, πολεμικός λιμένας) μεταξύ των Ακρωτηρίων Κόρακα και Τούρχου, και ο λιμένας του Δρυός καλούμενος και Πόρτο Τρίο, νότια. Άλλοι μικρότεροι όρμοι είναι του Φιλιζίου στα ανατολικά, του Κεφάλου στα δυτικά, του Πίσω Λιβαδιού στα νοτιοανατολικά, και της Αλυκής στα νοτιοδυτικά. Στο νησί υπάρχουν τόσο απομονωμένες όσο και οργανωμένες παραλίες, με βράχια, βότσαλα ή αμμουδιά.
Εσωτερικά το νησί διασχίζεται από βορρά προς νότο από τέσσερα γυμνά όρη, των οποίων υψηλότερες κορυφές είναι ο Προφήτης Ηλίας (776 μ.), η Μάρπησσα και ο Στρούμπουλας (730 μ.). Πηγαία νερά δεν έχει πολλά και τα περισσότερα υφιστάμενα βρίσκονται στην περιοχή του Δρυού. Το έδαφος του νησιού είναι πετρώδες και αποτελείται από γρανίτες, ασβεστολιθικά πετρώματα (μάρμαρα), γνευσίους και μαρμαρυγίες. Το παριανό μάρμαρο ήταν γνωστό από την αρχαιότητα ως το καλύτερο της Ελλάδας. Σε μικρή ποσότητα υπάρχει επίσης μαγγάνιο, το οποίο οι Παριανοί το εκμεταλλεύονταν ως το 1960 στα ορυχεία των Θαψανών.
Πηγή: ”Κυκλάδες: Πάρος-Αντίπαρος”. Χρίστος Γεωργούσης, Εκδόσεις ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ, Αθήνα 1998

 

Views: 245

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit sed.

Follow us on

You cannot copy content of this page

error: Content is protected !!