Γαλερα
Η γαλέρα υπήρξε το κατ’ εξοχήν κωπήλατο σκάφος της εποχής, κατάλληλο για ναυμαχίες, παράκτιες και αμφίβιες πολεμικές επιχειρήσεις. Ήταν ρηχή, ώστε να μπορεί να προσαράζει όποτε αυτό απαιτείτο από τις επιχειρησιακές συνθήκες, ακόμη και σε δυσπρόσιτες ακτές και να αποπλέει δίχως πρόβλημα.
Η διαδικασία ναυπήγησης μιας γαλέρας ήταν, σε γενικές γραμμές, πιο γρήγορη και εύκολη από το ιστιοφόρο. Αυτό απέδειξαν οι στόλοι που ναυπηγήθηκαν εν όψει πολέμων. Για παράδειγμα, οι Βενετοί ένα χρόνο πριν από τη ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571 μ.Χ.) και εντός περιορισμένου χρονικού διαστήματος λίγων μηνών, κατόρθωσαν να ναυπηγήσουν περί τις 40 ολοκαίνουργιες γαλέρες. Από την άλλη πλευρά, οι Οθωμανοί, μετά την εν λόγω ναυμαχία που επέφερε την ολοσχερή καταστροφή του στόλου, ναυπήγησαν μέσα σε 12 περίπου μήνες 150 γαλέρες. Επισημαίνουμε πως η μέθοδος της γρήγορης ναυπηγήσεως δεν έφερε σημεία προχειρότητος, τουναντίον αντιλαμβανόμαστε τη μέγιστη προσοχή στη λεπτομέρεια και τη διακόσμηση – πολλές φορές αποτελούμενη από πανάκριβο επιχρυσωμένο σκαλιστό ξύλο – στοιχεία που, δίχως υπερβολή, προσέδιδαν στη γαλέρα χαρακτηριστικά θαλαμηγού σκάφους. Σε αυτό συνέβαλλαν, κυρίως, οι χαρισματικοί κυβερνήτες των γαλέρων (σοπρακόμιτοι) οι οποίοι ήταν Ευγενείς και κατείχαν ευρύτατες γνώσεις γύρω από τον κατά θάλασσα πόλεμο. Συχνά παρουσίαζαν τάσεις συναισθηματικής ταυτίσεως με το πλοίο τους, το οποίο θεωρούσαν προσωπική τους περιουσία. Ο σχεδιασμός της γαλέρας ήταν απολύτως εξαρτημένος από τον αριθμό και το βάρος των κωπηλατών, ώστε να μην επηρεάζεται η επιχειρησιακή της απόδοση. Μια τυπική γαλέρα (gallia sotil) είχε μήκος 41 μέτρα περίπου, πλάτος 5 μέτρα, βύθισμα 1,2 μέτρα και εκτόπισμα 200 τόνους. Διέθετε 72 κώπες σε κάθε πλευρά και περίπου 144 κωπηλάτες. Ο συνήθης αριθμός κωπηλατών σε κάθε πάγκο, την εποχή εκείνη στις γαλέρες της Βενετίας ήταν τρεις. Αργότερα σε μεγαλύτερες γαλέρες (gallia grosse ) καθώς και σε γαλέρες άλλων εθνών, συναντούμε περισσότερους.
Πηγή: Bicheno, 2006: Hugh Bicheno, «Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου 1571», Χαρίκλεια Τσαλιγοπούλου (μτφρ.), Ελένη Κεκροπούλου (επιμ.), (Αθήνα: Ενάλιος, 2006).
Views: 120
